Te midden van de verheven zalen van Davos, waar de elite zich jaarlijks verzamelt onder het mom van vooruitgang, weerklonk een onverwachte stem die niet alleen tegen de stroom inging, maar deze genadeloos blootlegde. President Donald Trump, verbonden via een scherm, betrad het virtuele podium met een helderheid die men in zulke kringen zelden hoort. Zonder omhaal maakte hij duidelijk dat de globalistische agenda, ooit met zoveel ambitie gepropageerd door het World Economic Forum, niet langer welkom was in de Verenigde Staten. Het was, op zijn minst, een spectaculair moment.
Trump veegde de vloer aan met het “groene evangelie” dat de laatste jaren als een dogma over de conferentie heerst. “De Green New Scam,” zo noemde hij het – een systeem dat oorlog, censuur en economische stagnatie vergoelijkt onder het mom van duurzaamheid. Zijn boodschap was glashelder: Amerika zal zich niet onderwerpen aan dit ideologische juk. Hij noemde het een “revolutie van gezond verstand” en verwees naar recente besluiten die vrije meningsuiting beschermen, bureaucratische nonsens uitbannen en energievoorziening weer als kern van economische groei beschouwen.
Toen de Europese Unie ter sprake kwam, aarzelde Trump niet om zijn minachting te tonen. Hun regelgeving? Een “gruwel voor economische groei.” Consultants, die zich voeden met de verstikkende regelgeving, noemde hij “parasitair.” Zijn boodschap aan de zaal was even simpel als onontkoombaar: “Stop met het inhuren van deze mensen.” De stilte in de zaal was veelzeggend, slechts sporadisch doorbroken door een lauwe golf van applaus.
Zijn visie op het bedrijfsleven contrasteerde scherp met die van zijn opvolger. Terwijl Biden de wereld aanspoorde om belastingen te verhogen in naam van eerlijke concurrentie, stelde Trump een verlaging van de Amerikaanse vennootschapsbelasting voor tot 15% – een directe uitnodiging aan producenten om terug te keren naar Amerikaanse bodem. In scherpe bewoordingen ageerde hij tegen de juridische aanvallen op bedrijven als Apple en Meta, en waarschuwde buitenlandse leiders impliciet om tweemaal na te denken voordat ze Amerikaanse ondernemingen zouden ondermijnen.
Het contrast met de Davos-agenda kon niet groter zijn. Eveneens opvallend was de bijdrage van de Argentijnse president Javier Millei, wiens woorden het evenement verder op scherp zetten. Hij noemde het “woke-denken” een mondiale kanker en hekelde de “perverse” ideologieën die zich als vooruitgang vermommen. Zijn boodschap, doorspekt met de vurigheid van een man die niet van plan is te zwichten, was een uitnodiging aan de wereld om de vrijheid te omarmen.
En zo stond Davos dit jaar niet langer symbool voor een ogenschijnlijke consensus, maar voor een veldslag van ideeën. De elite, zelfingenomen en onaantastbaar geacht, moest toekijken hoe haar dogma’s openlijk werden betwist. En nu? Kan iemand even checken hoe het met John Kerry gaat?